ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5ο

ΝΑΟΙ και ΑΛΛΑ  ΚΤΙΣΜΑΤΑ των ΠΑΠΟΥΛΙΩΝ 

άξια αναφοράς.

Πέντε ναοί έχουν συνδεθεί με την ύπαρξη και την ιστορία των Παπουλίων.

2. Ναός των  Αγίων Αναργύρων.

Βρίσκεται στην ανατολική πλευρά του χωριού.

 Οικοδομήθηκε σε οικόπεδο το οποίο μεταβίβα

σε με δωρεά στην εκκλησία το έτος 1955    

ο Αναστάσιος Σταματέλλου Χρονάς (γερο-Τάσος)

 επί εφημερίας  Ευθυμίου Βασιλόπουλου

 (παπά-Θύμιου). Σχετική μνεία για την προσφορά

 του οικοπέδου γινόταν στο έγγραφο του προέδρου

 της Κοινότητας που ήδη αναφέρθηκε. 

Με τη δωρεά αυτή του γερο-Τάσου ο οποίος 

απεβίωσε το 1963 σε ηλικία 92 ετών, λύθηκε 

ένα μεγάλο και χρόνιο πρόβλημα του χωριού.

 Όπως αναφέρθηκε στο 1ο κεφ. αυτής της 

σειράς δημοσιευμάτων,   για  ανοικοδόμηση 

ναού υπήρχε προγενέστερη δωρεά οικοπέδου, 

από τον Αθανάσιο Πανταζή Πανταζόπουλο, 

όμως σε αυτό οικοδομήθηκε την δεκαετία 

του 1930 το δημοτικό σχολείο.  Έτσι  με

 την δωρεά του γερο- Τάσου έγινε δυνατή 

η ικανοποίηση, της επί πολλές δεκαετίες

επιθυμίας και προσδοκίας των κατοίκων

του χωριού για απόκτηση νέου ενοριακού

 ναού. Ο διακαής αυτός πόθος των κατοίκων

 ερχόταν από πολύ παλαιά, αφού όπως ελέχθη

 τα κυπαρίσσια στο ναό της Κοιμήσεως της 

Θεοτόκου είχαν φυτευτεί, γι' αυτό ακριβώς

 το σκοπό, πριν το 1900.

Στην νότια εξωτερική πλευρά του ναού,

 υπάρχει εντοιχισμένη μαρμάρινη πινακίδα για

 να  θυμίζει την δωρεά του αείμνηστου γέρο-Τάσου.

  Εμψυχωτής στην προσπάθεια και συμπαραστάτης

 στην ανέγερση, υπήρξε ο πρωτοσύγγελος 

Αγαθάγγελος Μιχαηλίδης, ο οποίος και 

έθεσε την 18/7/1965 τον θεμέλιο λίθο του ναού.

 'Οπως οι μεγαλύτεροι σε ηλικία θα θυμούνται,

 ο πρωτοσύγγελος  βοήθησε και τους κατοίκους,

 διανέμοντάς τους διάφορα χρήσιμα είδη όπως

 ρούχα ένδυσης, φλυτζάνια, πιάτα, σκεύη και 

άλλα πολλά, μεταχειρισμένα μεν, σε καλή 

κατάσταση όμως. Μπορεί σε μια οικογένεια

 να τύχαιναν     π. χ. δύο πιάτα και ένα παλτό

 που ήθελε μεταποίηση γιατί ήταν πολύ φαρδύ

 σε ανθρώπους που από την πολλή δουλειά 

ήταν αδύνατοι σαν βέργες,   όμως, έστω και 

έτσι, όλα αυτά υπήρξαν πολύ χρήσιμα την 

εποχή εκείνη, σε ανθρώπους οι οποίοι

 στερούντο πολλών, και που όμως , παρ' όλα αυτά,

 κατέβαλαν κάθε δυνατή προσπάθεια και 

συνεισέφεραν οικονομικά για να αποκτήσουν ναό.

Οι δαπάνες ανοικοδόμησης καλύφθηκαν κυρίως

 από  το εκπλειστηρίασμα, κατά το έτος 1964, 

του ελαιοτριβείου το οποίο είχε στην ιδιοκτησία 

της η εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, 

από την  πώληση της  ξυλείας των  κυπαρισσιών

 της ίδιας εκκλησίας, από προσφορές των 

κατοίκων του χωριού αλλά και από εράνους 

που διενεργούσαν σε χωριά της Μεσσηνίας, 

με την άδεια της Ιεράς Μητροπόλεως  

οι επίτροποι που θήτευσαν στη διάρκεια 

της ανοικοδόμησης, Πάνος Νικ. Λεβέντης,

Παναγιώτης Βασ. Λαντζούνης, Επαμεινώνδας

 Αθαν. Ασημάκης, Νίκος Ιωαν. Λαμπίρης.

(Δεν γνωρίζω αν υπήρξαν  άλλοι). Επισημαίνεται 

ότι το ελαιοτριβείο είχε και αυτό 

κατασκευαστεί,(την δεκαετία του 1920), 

με μοναδικό σκοπό την εξεύρεση πόρων 

μέσω της συγκέντρωσης ελαιολάδου, για 

την οικοδόμηση νέου ναού.

Από τη μελέτη των πεπραγμένων της εποχής αυτής,

 προκύπτει ότι σε μικρό χρονικό διάστημα οι 

εργασίες του ναού είχαν προχωρήσει πάρα-πολύ.

 Ο ιερέας Ευθύμιος Βασιλόπουλος,(παπά- Θύμιος) 

έγραφε: “Εγένετο  η στέγη και η κεράμωση του

νέου Ιερού Ναού των Αγίων Αναργύρων κατά 

τον Φεβρουάριο του 1966...”. 'Ητοι, από τον Ιούλιο

 του 1965 που ετέθη ο θεμέλιος λίθος, έως τον

 Φεβρουάριο του 1966, στον ναό οι εργασίες

 είχαν προχωρήσει έως και την τοποθέτηση 

της κεραμοσκεπής. Εντός του ιδίου έτους(1966)

  τοποθετήθηκε το τέμπλο, η Αγία Τράπεζα και 

έγιναν  τα σοβατίσματα του ναού εσωτερικά

 και εξωτερικά. Το καλοκαίρι του 1967 έγινε

 το ταβάνι και οι ηλεκτρικές εγκαταστάσεις.

 Το Φεβρουάριο του 1968 τοποθετήθηκαν οι 

θύρες τα παράθυρα και οι φεγγίτες του. Στη

 συνέχεια καλλωπίστηκε το τέμπλο και 

τοποθετήθηκαν σε αυτό εικόνες, έγινε το

 δεύτερο χέρι σοβατισμάτων,τοποθετήθηκαν 

προσκυνητάρι, δεσποτικός θρόνος κ.α. 

Το επόμενο έτος έγινε διακόσμηση του τέμπλου, 

επίστρωση του  δαπέδου του ναού με μωσαϊκά,

 τοποθέτηση μαρμάρων στις βαθμίδες του

(= στα σκαλιά του), κ.α. Το 1970 συνεχίστηκε

 η  διακόσμηση του ναού και έγινε περίφραξη 

του προαυλίου του. Η δαπάνη φυσικά ήταν

 πολλών χιλιάδων δραχμών, και όπως

 προκύπτει,  όλα τα έξοδα για τις εργασίες

 από το  1966 έως το 1970, καλύφθηκαν από

 προσφορές ευσεβών προσώπων, ενοριτών

 και ξένων, αλλά και από το προϊόν εράνου, 

διενεργηθέντος από τους επιτρόπους, κατόπιν

 αδείας της Ιεράς Μητροπόλεως Μεσσηνίας.

 Ο Ναός, ο οποίος ολοκληρώθηκε σε διάστημα 

μικρότερο των 10 ετών, εγκαινιάστηκε  και

 έκτοτε χρησιμοποιείται ως ο κύριος  του χωριού.

 Θεωρώ ότι πρέπει να γίνει αναφορά στον δωρητή

 του οικοπέδου, τον γέρο-Τάσο Χρονά, που

 αρκετοί θα  θυμούνται, μεταξύ των οποίων

 και η γράφουσα. Ήταν γέροντας ψηλός- έτσι

 θυμάμαι ότι  τον έβλεπα με τα παιδικά μου

 μάτια - και πράος. Ενέπνεε σεβασμό και

 όποτε τον συναντούσαμε στο δρόμο έπρεπε 

να  ασπαστούμε το χέρι του. Την περίοδο 

εκείνη, που δεν ήταν εύκολη η πρόσβαση

 στο  γιατρό για πολλούς λόγους,(οικονομικούς,

 συγκοινωνίας, κ.α.), σε αυτόν έφερναν 

οι μητέρες τα  παιδιά τους, μεταξύ των 

οποίων και τη γράφουσα, για θεραπεία  

 από τις άφτρες. Τα παιδιά θεράπευε,

φτύνοντάς τα στο στόμα. Ο εγγονός του  

Αθανάσιος Ιωάννη Χρονάς(+), μου είχε

 πει ότι οι κάτοικοι του χωριού  έφερναν 

στον γέρο-Τάσο, όχι μόνον τα παιδιά τους

 αλλά και τα ζώα τους για θεραπεία. Πως 

συντελείτο η θεραπεία δεν γνωρίζω, ίσως

 να έφερε ο οργανισμός του κάποια ουσία,

(αντισώματα) που καταπολεμούσε τις άφτρες.

Το Κεφάλαιο 5 συνεχίζεται

                                                                         Φεβρουάριος 2014

                                                                Έρευνα-κείμενο: Κωνσταντίνα Π. Λεβέντη